Faculty of Polish Studies

10 października 2016 roku w sali im. Michała Bobrzyńskiego odbył się uroczysty jubileusz odnowienia po pięćdziesięciu latach doktoratu Pana Profesora Stanisława Jaworskiego, który obronił doktorat dotyczący twórczości Tadeusza Peipera w 1965 roku pod kierunkiem prof. Henryka Markiewicza.
Dokonania naukowe oraz sylwetkę prof. Jaworskiego przedstawiła w laudacji uczennica Pana Profesora – prof. Anna Burzyńska, która mówiła między innymi tak: „Nie sposób byłoby wszak nie wspomnieć chociażby o jego świetnych publikacjach i książkach – począwszy od tych poświęconych Tadeuszowi Peiperowi oraz awangardzie polskiej i zagranicznej (U podstaw awangardy, Między awangardą i nadrealizmem, Odnajdywanie świata), o edycji dzieł lidera Awangardy Krakowskiej, poprzez prace poświęcone wnikliwej analizie zawiłości procesu twórczego (Piszę, więc jestem), analizie wzbogaconej osobistym spojrzeniem człowieka piszącego, poprzez omówienia specyfiki literatury współczesnej (Zakręty i przełomy: studia o literaturze XX wieku), aż do owoców mrówczej pracy porządkowania terminologii literaturoznawczej i periodyzacji literackiej (kolejne Słowniki terminów literackich), czy o ostatnio wydanej książce Maski, gesty, słowa poświęconej rozmaitym sposobom przejawiania się „ja” poetyckiego, bogatej w interesujące, nowe interpretacje twórczości Peipera, Lechonia, Czechowicza, Obertyńskiej i wielu innych, a nawet wkraczającej w specyfikę zagadnień literackiej autoprezentacji internetowej, co świadczy o tym, że Stanisław Jaworski nie tylko nie wypuszcza klawiatury z jednej ręki, ale także trzyma dugą na pulsie. Nie sposób też nie wspomnieć o wieloletniej pracy Profesora w „Ruchu Literackim”, o jego wysiłkach włożonych w podnoszenie poziomu naukowego tego pisma czy nie podkreślić jego wielkiego wkładu w kształcenie akademickie i doskonalenie kadry naukowej, wreszcie o roli, jaką odegrał w budowaniu katedry teoretyków i historyków literatury oraz Instytutu, a następnie Wydziału Polonistyki i to nie tylko wtedy, gdy pełnił tu ważne funkcje”. Następnie prof. Burzyńska wspominała: „Pamiętam ponury schyłek lat 70. i początki 80., kiedy tkwiliśmy po uszy w atmosferze zamknięcia i osaczenia, które zgotowały nam ówczesne władze polityczne. Dla adeptów teorii literatury było to szczególnie dotkliwe. Czuliśmy, że gdzieś tam, za mroczną kurtyną dzieje się coś ważnego, że powstają nowe nurty, tworzą się ożywcze koncepcje, które gruntownie zmieniają sposoby widzenia literatury. Szczególnie fascynowało nas to, co dzieje się we Francji, a Profesor był wówczas jednym z tych, którzy otwierali zamknięte okna, rozmawiając z nami na przykład o francuskiej wiedzy teoretycznoliterackiej, o Rolandzie Barthesie, Julii Kristevej, Philippie Sollersie, o nouveau roman i nouvelle critique. Miał przy tym zawsze i ma nadal pewien szczególny dar – przekazywał nam to lekko, nie dając odczucia przymusu. Jakby zakłopotany swoją ogromną wiedzą i umiejętnościami. Pamiętam tę niezwykłą aurę, którą wokół siebie roztaczał,  subtelność i delikatność w kontakcie z gromadą wpatrzonych w niego baranków. Nigdy nie dał nam odczuć jak bardzo góruje nad nami kompetencją i doświadczeniem. Z ogromną kulturą i wyczuciem, bez cienia przekonania o własnej wyższości, dawał nam tak wiele w niemal niezauważalny sposób. Dostawaliśmy to, nie odczuwając najmniejszej uciążliwości procesu nauczania. Słynne niedopowiedzenia Profesora, zawieszenia głosu, dające nam szanse na doprecyzowanie wątku i stwarzające złudzenie partnerstwa w rozmowie inspirowały o wiele bardziej, niż wypowiadane z niewzruszonym przekonaniem teoretyczne tezy”.
Po laudacji głos zabrał Jego Magnificencja Rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego prof. Franciszek Ziejka, który mówił o częstochowskich korzeniach prof. Jaworskiego oraz o jego latach spędzonych na uczelniach francuskich. Z kolei prof. Anna Łebkowska wspominała o wkładzie, jaki prof. Jaworski wniósł w tworzenie „Ruchu Literackiego” jako jego wieloletni redaktor naczelny. Prof. Jarosław Fazan podkreślił dokonania Pana Profesora na polu badań nad awangardą, a prof. Jadwiga Kowalikowa doceniła prof. Jaworskiego jako dyrektora ówczesnego Instytutu Polonistyki. Natomiast prof. Zofia Cygal-Krupa wskazała na rolę, jaką Pan Profesor odegrał w tworzeniu polonistyki w Tarnowie.
Na koniec głos zabrał prof. Jaworski, który podziękował wszystkim zgromadzonym za przybycie, nie kryjąc przy tym wzruszenia.