Katedra Języka Polskiego jako Obcego
Katedra Języka Polskiego jako Obcego istnieje na Wydziale Polonistyki UJ od 2005 r., czyli od chwili powstania tego Wydziału. Stanowi ona bezpośrednią kontynuację Zakładu Językoznawstwa Stosowanego do Nauczania Języka Polskiego jako Obcego, powstałego w 1980 r. w Instytucie Badań Polonijnych UJ zamiast działającego od 1965 roku Studium Języka Polskiego dla Cudzoziemców UJ. Zmiana nazwy ze Studium na Zakład Językoznawstwa Stosowanego miała w intencji kierownika Zakładu doc. dra W. Miodunki, podkreślić znaczenie badań naukowych dla rozwoju i unowocześnienia nauczania polszczyzny jako języka obcego i drugiego. Zgodnie z tym założeniem pracownicy Zakładu z jednej strony prowadzili badania i zdobywali stopnie naukowe, a z drugiej – pracowali jako lektorzy języka polskiego. Konsekwentnie prowadzona polityka kadrowa zaowocowała 13 doktoratami oraz 8 habilitacjami pracowników Katedry.
Skład osobowy Katedry Języka Polskiego jako Obcego
prof. dr hab. Wacław Cockiewicz
dr hab. Robert Dębski
dr hab. Piotr Horbatowski
dr hab. Iwona Janowska – kierownik
dr hab. Ewa Lipińska
dr hab. Waldemar Martyniuk
dr hab. Anna Seretny
dr hab. Wiesław Stefańczyk
dr Małgorzata Banach
dr Dominika Bucko
dr Tamara Czerkies
dr Magdalena Knapek
dr Rafał Młyński
dr Adriana Prizel-Kania
dr Agnieszka Rabiej
dr Paulina Wójcik-Topór
mgr Joanna Machowska
mgr Stanisław Mędak
mgr Danuta Pukas-Palimąka
mgr Magdalena Szelc-Mays
mgr Marzena Wawrzeń
emerytowani pracownicy Katedry:
prof. dr hab. Władysław Miodunka
Informacja o prowadzonej pracy naukowo-badawczej
Badania naukowe prowadzone w Katedrze Języka Polskiego jako Obcego koncentrują się wokół tematów:
- nauczania części systemu językowego polszczyzny (np. gramatyki, słownictwa, frazeologii);
- nauczania sprawności językowych (np. mówienia, rozumienia ze słuchu, rozumienia tekstów pisanych, pisania po polsku);
- kultury polskiej jako obcej;
- metod i podejść stosowanych w nauczaniu języków obcych (np. podejścia komunikacyjnego, podejścia zadaniowego);
- nauczania języka polskiego jako obcego wspomaganego komputerowo (ang. CALL);
- motywacji osób uczących się języka polskiego jako obcego;
- kształcenia nauczycieli języków obcych (pedeutologii);
- dwujęzyczności polsko-obcej (indywidualnej i zbiorowej) w różnych krajach świata (np. w Brazylii, Australii, Argentynie, Mołdawii, na Bliskim Wschodzie);
- kontaktów językowych polsko-obcych (np. polsko-francuskich, polsko-arabskich);
- polszczyzny i jej nauczania w różnych krajach osiedlenia Polonii (np. w USA, Australii, Wielkiej Brytanii);
- tworzenia podstaw glottodydaktyki porównawczej;
- historii nauczania języka